Jak napisać prace dyplomową - Jak poradzić sobie z komputerową wersją pracy? cz 2

Autorem artykułu jest Paweł Nowakowski



Jak napisać komuterową wersje pracy dyplomowej ? Zasada główna: najpierw wpisujemy, potem formatujemy.
Tworzymy w folderze: Moje dokumenty folder: Praca.

Widok
Do wpisywania tekstu wybieramy z menu Widok → Normalny. Nie będziemy co prawda widzieć układu, jaki tekst ma mieć na stronie, ale dzięki temu będziemy mogli korzystać z przydatnej funkcji powrotu do tekstu po wpisaniu przypisu. Dokładniej o tym w dziale przypisy.

Z widoku: Układ strony korzystamy po zakończeniu wpisywania treści rozdziału, gdy przystępujemy do formatowania tekstu. Jeszcze raz przypominam. Formatujemy tekst dopiero po jego wpisaniu i ustaleniu ostatecznej wersji.

Wpisywanie tekstu
Zasada główna: najpierw wpisujemy, potem formatujemy.

Tworzymy w folderze: Moje dokumenty folder: Praca.

Proponuję, aby każdy rozdział pracy zapisywać jako odrębny plik (chyba, że praca ma mniej niż 40 stron, wtedy nie warto). Dzięki temu szybciej będzie przebiegało przewijanie stron, łatwiej nam będzie ogarnąć mniejsze całości, nie będziemy mieli kłopotu z odszukaniem odpowiedniego fragmentu tekstu.

Przed wpisywaniem warto sobie jeszcze ustawić kilka przydatnych opcji.

Otwieramy menu → Narzędzia → Opcje.

Jest tam kilka zakładek. Dokonujemy w nich następujących zaznaczeń:

Zapisywanie

Zaznaczamy następujące funkcje:
Opcje zapisywania:
Zawsze z kopią zapasową,
Żądanie potwierdzania zapisu szablonu, Normal.dot (staramy się nie zmieniać tego szablonu),
Zezwalaj na zapisywanie w tle,
Zapisywanie informacji potrzebnych do odtworzenia pliku
co 5 (dopisujemy) minut.

Uwaga! Zapis automatyczny jest bardzo ważny. W przypadku krótkiego nawet braku dopływu prądu plik odzyskany będzie zawierał wszystko, co sięostatnio zapisało. Jeżeli nie włączymy zapisywania automatycznego, a sami zapomnimy to zrobić przez kilka godzin, to te kilka godzin naszej pracy może pójść na marne.


Pozostałe opcje pozostawiamy bez zmian. Chyba, że korzystamy ze wspólnego z kimś komputera i nie chcemy, aby przypadkowo czy specjalnie dokonał nam zmian w pliku. Wtedy tu można wpisać hasło, które będzie wymagane przy próbie jego otwarcia (hasło ochrony przed otwarciem).

Pisownia i gramatyka

Zaznaczamy następujące funkcje:

Pisownia:
Sprawdzanie pisowni w trakcie pisania,
Proponowanie wersji poprawnych za każdym razem,
Ignorowanie adresów internetowych i adresów plików,
Użyj reguł języka niemieckiego po reformie.
Proponuję pozostałych opcji nie włączać.
Sprawdzanie gramatyki przez program Word jest
irytujące, częściowo i dlatego, że nasze zasady
gramatyczne są niekonsekwentne i pełne wyjątków,
stąd lepiej to zrobić samemu czytając tekst.

Rejestracja zmian

Być może nie będziemy pracować z opcją dodawania komentarzy lub wyróżniania zmian, ale na wszelki
wypadek można od razu ustawić odpowiednie oznaczenia. Proponuję, aby wybrać następujące


opcje:
Wstawiony tekst:
Oznaczenie: Podkreślenie
Kolor: Zielony

Usunięty tekst:
Oznaczenie: Przekreślenie
Kolor: Czerwony

Użytkownik

Można sobie darować wpisy.

Zgodność

Najlepiej zostawić domyślne, nie grzebać.

Położenie plików

Jak poprzednio, najlepiej zostawić domyślne, nie grzebać.

Ogólne

Zostawić domyślne.

Edycja

Jeżeli nie są zaznaczone domyślnie, zaznaczamy:


Opcje edycji:
Zamiana tekstu zaznaczonego na wpisywany,
Edycja tekstu metodą „przeciągnij i upuść”,
Dokonywanie wcięć z lewej klawiszami Tab i
Backspace
Automatyczne zaznaczanie całych wyrazów,
Kliknij i wpisz:
Włącz klikanie i wpisywanie.
Trzeba też sprawdzić, czy jako domyślny styl akapitu
wpisany jest: Standardowy.
OK.

Drukowanie

Tu zaznaczamy tylko dwie funkcje:
Drukowanie w tle
Automatyczna zamiana papieru Letter na A4.

Zaczynamy:

Otwieramy menu → Plik → Nowy i wybieramy szablon: praca dyplomowa.dot (to ten, który właśnie stworzyliśmy).

Zaczynamy od tytułu pierwszego rozdziału. Będzie napisany stylem Nagłówek 1 (dzięki temu pod koniec pracy zrobimy szybko i poprawnie spis treści).

Po Enterze każda następna linijka będzie napisana stylem Standardowym. To będzie tekst właściwy naszej pracy.

Znak Enter wstawiamy wyłącznie:

• po zakończeniu akapitu,
• jeżeli piszemy kolejne linijki numerowanej lub wypunktowanej listy.

Uwaga!
Listę numerujemy dopiero po jej zakończeniu, najlepiej podczas formatowania rozdziału.

Jeżeli praca jest krótka i wszystkie rozdziały zapisujemy w jednym pliku, to po każdym rozdziale głównym wstawiamy znak końca sekcji (z menu → Wstaw w: Typy podziałów sekcji zaznaczamy: Następna strona) i dopiero wtedy zaczynamy wpisywać nowy rozdział.

Jeżeli w pracy posługujemy się jednakowymi tabelami, to pierwszą formatujemy od razu, a tworząc następne, kopiujemy tę pierwszą i tylko wpisujemy inne dane.

Jeżeli każda tabela jest inna, możemy najpierw zrobić je szkicowo, a potem formatować. Więcej o tym w podrozdziale o tabelach.

Jeżeli w pracy pojawiają się znaki, których nie ma na klawiaturze, korzystamy z funkcji Wstaw symbol.

• Otwieramy w menu → Wstaw → Symbol.

• Okno, które się otworzyło ma dwie zakładki.

Symbole

Tu znajdują się komplety różnych znaków. Wyszukujemy potrzebny i klikamy → Wstaw. Teraz wstawiamy kolejny symbol lub zamykamy okno poleceniem Zamknij.

Znaki specjalne

Możemy przy pomocy tej zakładki wyszukać niektóre znaki:

np. ,t §, -, ™, ® i wstawić je przy pomocy przycisku Wstaw lub korzystając z podanego na tej stronie skrótu klawiaturowego.

Niektóre często używane znaki warto umieścić w autokorekcie i pozwolić, aby komputer sam je za nas odszukiwał w symbolach i wstawiał.

Takim znakiem jest np. §

Proponuję, aby ile razy wpiszemy skrót par. komputer automatycznie zastępował go znakiem §.

Co trzeba zrobić?

• Otwieramy menu → Wstaw → Symbol.
• W menu: Czcionka wyszukujemy: Times New Roman
• Zaznaczamy znak §

Klikamy na znajdujący się z lewej strony przycisk: Autokorekta. Otwiera
nam się nowe okno, w którym już w linijce: Na: znajduje się znaczek §.
Wpisujemy w linijkę Zamień: par.
OK.

Teraz już nie będziemy musieli wyszukiwać w symbolach znaku paragraf,
program sam zamieni nam skrót par. na znak §.

Uwaga!
Można też użyć skrótu klawiaturowego przypisanego do znaczka paragraf, ale skróty najczęściej łączą się z koniecznością zapamiętania kodu liczbowego, a tu łatwo o pomyłkę, dlatego proponuję prostszy i bardzo skuteczny sposób z wykorzystaniem autokorekty.

Pisząc pracę dyplomową i magisterską autokorektę możemy wykorzystywać, jeżeli powtarzają nam się pewne pojęcia, nazwy,
fragmenty tekstów, fragmenty przypisów, których nie możemy z jakiegoś powodu skrócić, np. odwołania do aktów prawnych.

Np. Badania prowadziliśmy w Zespole Szkół Zawodowych im. Konrada Wielogórskiego w Pakarni. Nazwa tej szkoły występuje wielokrotnie. W zasadzie ile razy tej nazwy użyjemy w różnych przypadkach, zmienia się forma wyrazu Zespół (Zespołu, Zespołowi, Zespołem), pozostała część nazwy nie podlega zmianom. Aby nie trzeba było wpisywać tej nazwy wielokrotnie możemy właśnie skorzystać z autokorekty:

Podświetlamy tę część nazwy, którą chcemy wydobywać z autokorekty,
czyli Szkół Zawodowych im. Konrada Wielogórskiego w Pakarni.

• Otwieramy menu → Narzędzia → Autokorekta.
• Widzimy zaznaczony przez nas tekst w linijce Na:
• Zaznaczamy opcję: Sformatowany tekst.

Wpisujemy → Zamień: SZKW (Tu oczywiście, sami wybieramy skrót do zamiany. Ja stosuję taką zasadę, że skrót tworzę od pierwszych liter (najczęściej czterech) wyrażenia, które wpisałam do autokorekty. Łatwiej mi go sobie przypomnieć po kilku dniach czy tygodniach.)

• OK.

I to wszystko. Ile razy teraz w tekście wpiszemy SZKW, tyle razy skrót ten sam nam się zmieni w: Szkół Zawodowych im. Konrada Wielogórskiego w Pakarni.

Wypunktowanie i numerowanie

Jeżeli jakieś informacje w pracy muszą być podane w punktach oznaczonych bądź to symbolami, bądź to cyframi, należy to robić
automatycznie.

Najpierw wypisujemy – bez numeracji kolejne punkty, stawiając po każdym znak Enter. Podświetlamy te akapity, które będą stanowić kolejne punkty naszej listy i otwieramy z menu → Format → Wypunktowanie i numerowanie.

Otwarte teraz okno ma trzy zakładki, więc możemy wybrać i odpowiednio ustawić opcje:

• czy chcemy, aby kolejne punkty zaznaczone były symbolem, np. kółkiem, znaczkiem, kwadracikiem lub myślnikiem,
• czy chcemy, aby były numerowane i w jaki sposób,
• czy chcemy, aby stworzyły tzw. konspekt numerowany, tzn. listę z punktami i podpunktami.

Otwieramy potrzebną zakładkę i formatujemy wypunktowanie lub numerowanie zgodnie z naszymi wyobrażeniami.

Korzystając z zaznaczonych ikon możemy przesuwać numerację w lewo i w prawo (w konspekcie numerowanym zmieniać się będzie poziom numeracji (im bardziej będziemy przesuwać w lewo, tym wyższy będzie
poziom danego punktu).



Ostatecznie taka lista będzie wyglądać:



Niestety, jeżeli w naszej pracy jest sporo list numerowanych, Word traci orientację i nie bardzo chce zrozumieć, że kolejna lista tozupełnie nowa lista. Zdarza się wtedy, mimo zaznaczenia opcji: Ponownie uruchom numerowanie, że z uporem maniaka wraca
do kontynuowania numeracji z poprzedniej listy. Wtedy nie zostaje nic innego, jak tylko jedną z list przerobić na numerowaną ręcznie. Z tego powodu zawsze ręcznie numeruję tytuły rozdziałów
i podrozdziałów. Dość często wpływają bowiem na mylne rozumienie przez Worda wypunktowań wewnątrz rozdziału.


Autor : Alicja Kaszyńska

Jak napisać, przepisać i z sukcesem obronić pracę dyplomową?

Przedruruk za zgodą wydawnictwa ZM.

---
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak napisać prace dyplomową - Jak poradzić sobie z komputerową wersją pracy? cz 1

Autorem artykułu jest Paweł Nowakowski



Jak napisać komuterową wersje pracy dyplomowej ? Co do formy, wymagania oczywiście określa promotor. Najczęściej jednak promotor wymaga tylko, aby praca wyglądała typowo, czyli strona zawierała około 1800 znaków (30 linijek po 60 znaków – jest to tak zwana strona maszynopisu znormalizowanego).
Co do formy, wymagania oczywiście określa promotor. Najczęściej jednak promotor wymaga tylko, aby praca wyglądała typowo, czyli strona zawierała około 1800 znaków (30 linijek po 60 znaków – jest to tak zwana strona maszynopisu znormalizowanego). Interlinia ma wynosić 1,5, a czcionka ma – wielkość 14 pt, (przy czym dodać tu należy, że dotyczy to czcionki Times New Roman). To wszystko definiujemy przygotowując szablon pracy (patrz następny rozdział).

Osobiście radzę unikania pozornego powiększania pracy przez zwiększanie rozmiaru czcionki lub odległości między liniami, dodawania centymetrów do marginesów itp. To widać przy pierwszym wejrzeniu na pracę. Zwykle niewiele zyskujemy na około 40 stronach pracy (a takie najczęściej chcemy „powiększyć”), bo do trzech stron, a chęć pozornego zwiększenia objętości jest z daleka widoczna. Lepiej dołożyć ilustracje, schematy, dodatkowe tabele lub wykresy do istniejących już tabel. Praca zyska wtedy i na ilości, i na jakości.

Dla porządku muszę dodać, że rozdział ten oparty jest na wersji Word 2000 pod Windows 2000. Inne wersje nieco się różnią, ale nie aż tak znacznie, aby wskazówki tu zawarte nie były przydatne.

1. Strona tytułowa

Na stronie tytułowej najczęściej podaje się dane w następującej kolejności od góry:

• nazwa uczelni,
• nazwa wydziału,
• autor pracy (niżej niekiedy trzeba wpisać numer albumu),
• tytuł pracy (niekiedy po nim znajduje się podtytuł zawężający
zakres pracy),
• promotor i katedra (zakład lub instytut), gdzie praca została
napisana,
• miejscowość i rok.

2. Szablon pracy

Szablon pracy dyplomowej i magisterskiej ułatwi zachowanie prawidłowego układu graficznego pracy. W szablonie zapisane są
odpowiednie marginesy, odległości między liniami, różne rodzaje krojów i wielkości czcionek w zależności od tego, czy oznaczony tekst to tytuł rozdziału, podrozdziału, cytat, który chcemy wyróżnić w tekście, tytuł
tabeli, podpis pod rysunkiem lub ilustracją... Kto zrobił sobie szablon dokumentu Fiszka.dot, wie już co nieco na ten temat.

Aby przygotować sobie szablon pracy dyplomowej lub magisterskiej (to oczywiście tylko proponowany wzór), wystarczy kolejno wykonać następujące polecenia:

Otworzyć menu → Plik → Nowy i wybrać (u dołu, po lewej stronie okna)
→ Szablon. OK.

Najlepiej go już teraz zapisać pod nową nazwą. Szablony mają swój folder, który Word sam nam wskaże, gdy

klikniemy → Zapisz.

Wpisujemy nazwę → praca dyplomowa Zapisz jako typ → Word – szablon dokumentu (*.dot)



Otworzyć menu Plik → → Ustawienia strony:
Zmienić szerokości marginesów:
Górny: 2
Dolny: 3
Lewy: 4 (lub 3,5)
Prawy: 1,5 (lub 2)
OK.
Otworzyć menu → Widok → Paski narzędzi
Zaznaczyć: Standardowy, Formatowanie, Rysowanie
Otworzyć menu → Wstaw → Numery stron:
Ustawić:
Położenie: góra strony (nagłówek)
Wyrównanie: do środka
Zlikwidować zaznaczenie w okienku: numer na pierwszej stronie.

Uwaga!
Numerując strony u góry kartki (w nagłówku) pierwszą kartkę każdego rozdziału głównego powinniśmy zostawić nienumerowaną, analogicznie – numerując strony u dołu kartki (w stopce), zostawiamy nienumerowaną ostatnią stronę rozdziału głównego.

Otworzyć menu → Format → Styl.

Właśnie tu ustawimy parametry czcionki i akapitów oraz stworzymy kilka nowych stylów, które przydadzą się w naszej pracy.

Najpierw jednak krótko wyjaśnimy, co to są style i do czego służą.

Style są to wzory pisma, jakie będziemy stosować w całej pracy dla: tekstu głównego, tytułów rozdziałów, tytułów podrozdziałów, podpisów pod ilustracjami i nad tabelami, cytatów itp. itd.. Oczywiście, można zmieniać styl czcionki styl akapitu, korzystając z menu Format → Czcionka oraz Format → Akapit, ale wtedy musimy pamiętać np. w rozdziale czwartym, jaki styl nadaliśmy podpisowi pod rysunkiem np. w rozdziale 1 i formatować każdorazowo tak samo kolejne podpisy. Również, jeśli zapragniemy zmienić wygląd podpisów, będziemy musieli znaleźć w tekście wszystkie, w których użyliśmy dawnego formatowania i każdy osobno poprawić. Użycie Stylu pozwala na dokonanie zmian określonego formatowania w całym rozdziale lub całej pracy przy pomocy jednej modyfikacji Stylu.

Szablon Normal, z którego zwykle korzystamy, pisząc cokolwiek w Wordzie zawiera bardzo wiele różnych stylów. Nie wszystkie musimy modyfikować do potrzeb naszej pracy. Większość używana jest automatycznie i wcale nie będziemy musieli w nie ingerować.

Warto jednak stworzyć kilka nowych. Proponuję następujące:
• bibliografia – pozwala na zapisanie spisów bibliograficznych z 3-centymetrowym wysunięciem pierwszej linijki,
• rozstrzelony – pozwala na wyróżnienie podtytułów, nie będących tytułami rozdziałów i podrozdziałów oraz niektórych wyrazów, np. zdefiniowanych pojęć,

• cytat – służy do zapisania cytatu mniejszą niż reszta tekstu czcionką z wcięciami z obu stron,
• tabela – ten styl pozwala na jednolite sformatowanie komórek wszystkich tabel,
• toronto – styl znakomicie nadający się na wpisywane kursywą cytaty, zastosowanie ma na przykład przy analizie dokumentów,
kiedy cytujemy choćby prace uczniowskie, albo wypowiedzi otwarte z ankiet,
• uwaga do tabeli – ten styl służy do formatowania objaśnień do tabel, schematów, rysunków, fotografii, m.in. tak sformatowane są informacje o źródłach danych.

Inne wystarczy zmodyfikować, aby „praca nad pracą” przyniosła oczekiwany efekt.

Styl standardowy

Najpierw zmodyfikujemy styl standardowy, którym będziemy pisać tekst kolejnych rozdziałów naszej pracy.




• Podświetlamy → Standardowy i klikamy na przycisk → Modyfikuj.
• W oknie Modyfikuj styl, klikamy na przycisk Format i wybieramy →
Czcionka.
• Ustawiamy: Times New Roman, 14 pkt.
• OK.
• Teraz jeszcze raz klikamy na przycisk → Format i wybieramy →
Akapit.
• Ustawiamy:
• wyrównanie: do prawej i lewej (wyjustowany),
• wcięcia specjalne: pierwszy wiersz: 1 cm,
• odstępy między wierszami: 1,5.
• OK.
• Jesteśmy znów w oknie → Modyfikuj styl.
• Zaznaczamy pole (z lewej strony u dołu) → Dodaj do szablonu.
• OK.

Pozostajemy w oknie → Styl. Tym razem stworzymy sobie kilka nowych przydatnych podczas pisania pracy stylów.

Tworzymy styl - cytat

Styl ten służyć nam będzie do cytowania i wyróżniania w tekście
literatury przedmiotu, czyli fragmentów z różnych opracowań.
• W oknie → Styl klikamy na przycisk → Nowy.
• W oknie dialogowym → Nowy styl wpisujemy → Nazwa: Cytat
• Styl następnego akapitu: Standardowy.
• Klikamy przycisk → Format.
• Otwieramy → Czcionka:
• Zmieniamy:
• rozmiar – 12 pkt,
• styl czcionki – kursywa.
• OK.

• Znów klikamy przycisk → Format.
• Otwieramy → Akapit.
• Zmieniamy:
• wcięcie: z lewej – 1 cm,
• wcięcie z prawej – 1 cm,
• odstępy między wierszami – pojedyncze.
• OK.
• W oknie → Nowy styl zaznaczamy okienko → Dodaj do szablonu
• OK.

Zostajemy w oknie Styl, aby stworzyć kolejny styl.

Tworzymy styl – Bibliografia



Styl bibliografia będzie służył w rozdziale ze spisem literatury. Może też być użyty przy sporządzaniu innych spisów, na przykład spisów tabel lub fotografii.

• Otwieramy → Nowy styl.
• Wpisujemy → Nazwa: Bibliografia.
• Styl następnego akapitu: Bibliografia.
• Klikamy → Format i wybieramy → Akapit.
• Modyfikujemy:
• wyrównanie: do lewej,
• specjalne: wysunięcie, 3 cm,
• odstępy między wierszami – pojedyncze,
• odstępy:
• przed – 0 pkt,
• po – 8 pkt.
• OK.
• Zaznaczamy okienko: Dodaj do szablonu.

Tworzymy styl - Tabela

Będzie służył do zapisywania w jednakowy sposób danych w tabelach oraz na rysunkach i schematach.



• Przycisk → Nowy...
• W oknie → Nowy styl wpisujemy → Nazwa: Tabela.
• Oparty na: (wybieramy)
• - Standardowym.
• - Styl następnego akapitu: Standardowy.
• Przycisk → Format, Czcionka:
• Zmieniamy wielkość: 11 pkt
• (zgodnie z zasadami, wielkość pisma w tabeli i na rysunkach
powinna być mniejsza, niż stosowana przy zapisywaniu tekstu
ciągłego)
• OK.
• Przycisk → Format → Akapit:
• Wyrównanie: do środka
• Wcięcia: brak,
• Specjalne: brak
• Odległość:
• - przed: 2 pkt
• - po 4 pkt
• Odstępy między wierszami: pojedyncze
• OK.
• Zaznaczamy okienko: dodaj do szablonu.
• OK.

Tworzymy styl - Uwaga do tabeli

Przy pomocy tego stylu pod tabelami lub rysunkami, zapisujemy objaśnienia lub źródła.

• Otwieramy okno → Nowy styl.
• Wpisujemy → Nazwa: uwaga do tabeli.
• Oparty na (wybieramy): Standardowy.
• Styl następnego akapitu (wybieramy): Standardowy.
• Otwieramy → Format → Czcionka.

• Wielkość: 10 pkt
• OK.
• Otwieramy → Format: Akapit.
• Wyrównanie: do lewej.
• Wcięcia: brak,
• Specjalne: brak
• Odstępy:
• przed: 2 pkt
• po 4 pkt
• Odstępy między wierszami: pojedyncze.
• OK.
• Zaznaczamy okienko: Dodaj do szablonu.
• OK.

Tworzymy styl - Rozstrzelony

Styl ten będziemy używać, do śródtytułów, które nie są nazwami rozdziałów oraz do wyróżniania niektórych ważnych pojęć w tekście.

• Otwieramy okno → Nowy styl.
• Wpisujemy → Nazwa: Rozstrzelony.
• Oparty na (wybieramy): Standardowy.
• Styl następnego akapitu: Standardowy.
• Klikamy → Format → Czcionka.
• Wybieramy zakładkę → Odstępy między znakami.
• Odstęp (wybieramy): rozstrzelone.
• Wielkość (wpisujemy): 3 pkt.
• OK.
• Klikamy → Format → Akapit.
• Wyrównanie (wybieramy): do środka.
• Wcięcia: brak.
• Specjalne: brak.
• Odstęp:
• przed 8,
• po 8.
• OK.

Tworzymy styl - Kursywa

I ostatni styl: Kursywa (będzie służył do cytatów, które trzeba zapisać pochyłym drukiem, czyli cytatów ze źródeł oraz wypowiedzi ustnych i pisemnych respondentów).





• Otwieramy okno → Nowy styl.
• Nazwa: Kursywa.
• Oparty na: Standardowy.
• Następny styl: Standardowy.
• Klikamy → Format → Czcionka.
• (Tu można zamiast Times New Roman użyć Toronto, kursywa,
wielkość 14 pkt)
• OK.

• Klikamy → Format → Akapit.
• Wcięcie:
• z lewej 1 cm,
• z prawej 1 cm.
• Odstępy:
• przed: 8 pkt.
• po: 8 pkt.
• OK.
• Zaznaczamy okienko: Dodaj do szablonu.
• OK

W ten sposób utworzyliśmy najbardziej potrzebne nam style. Sprawdzimy jeszcze, czy trzeba zmodyfikować style nagłówków.

Uwaga:
Word myli swoich użytkowników, używając terminu Nagłówek w dwóch znaczeniach:
1. Nagłówek jest to część strony ponad tekstem (tam znajduje się np. numer strony, lub tzw. żywa pagina,
2. Nagłówki (1, 2, 3... 9) to style, których używamy do zapisywania tytułów rozdziałów i podrozdziałów. Są bardzo przydatne, bo pozwalają w prosty sposób stworzyć spis treści.

• W oknie → Styl otwieramy → Nagłówek 1.
• Otwieramy → Modyfikuj → Format, Numerowanie.
• Likwidujemy numerację, zaznaczając kwadracik z napisem: Brak.
• OK.

Podobnie postępujemy ze stylami: Nagłówek 2, 3 i 4. Z pozostałych zazwyczaj nie korzystamy. Numerację rozdziałów i podrozdziałów proponuję wstawiać ręcznie, bo nie zawsze Word dobrze sobie z tym radzi. Jeżeli w tekście pracy występują listy numerowane lub wypunktowane, Word nie bardzo rozróżnia, która numeracja ma być kontynuowana, która ma być nowa.

Możemy to okno zamknąć w dwojaki sposób, poprzez Zastosuj lub
Zamknij.

Jeżeli chcemy, aby Word automatycznie zmienił formatowanie wszędzie tam w dokumencie, gdzie zastosowaliśmy już określony styl, klikamy na polecenie Zastosuj, jeżeli nie, klikamy → Zamknij.

Po zdefiniowaniu stylów, jakich będziemy używać w naszym szablonie, zostało niewiele do ustalenia. Koniecznie jednak trzeba odpowiednio ustawić dzielenie wyrazów.

Otwieramy menu Narzędzia, Język i wybieramy → → Dzielenie wyrazów. Tu usuwamy zaznaczenie opcji: Dziel wyrazy automatycznie.

Uwaga:
Word dzieląc automatycznie wyrazy, nie dopuszcza do modyfikacji ręcznej, a to w pracach dyplomowych często jest konieczne. Lepiej mu nie pozwolić na automatyczne dzielenie wyrazów, bo jeżeli cokolwiek dopiszemy lub skreślimy w naszej pracy, Word
automatycznie dokona zmian w dzieleniu wyrazów i cała publikacja zacznie się nam „rozjeżdżać”. Najlepiej unikać dzielenia wyrazów albo zrobić to ręcznie.

Word ma też inne dość dolegliwe ustawienie, a jest nim automatyczne wstawianie wielkiej litery po każdej kropce i Enterze, a więc po skrócie zakończonym kropką też i po każdym użyciu Entera, więc też wtedy, gdy tworzymy listę wypunktowaną, w komórkach tabel itp. Ta opcja nie ułatwia a utrudnia pisanie. Należy zamknąć tę możliwość

Otwieramy w menu → Narzędzia → Autokorekta.

Usuwamy zaznaczenie opcji → Początek zdania wielką literą

Szablon w zasadzie mamy gotowy. Oczywiście, w każdej chwili można go zmienić, dodać nowe style, przekształcić te, które już istnieją. Należy pamiętać tylko o tym, że późniejsze zmiany będą dotyczyć tylko dokumentu bieżącego i nowo powstałych.

Przed zamknięciem zmieniamy w oknie stylów, (tam gdzie teraz prawdopodobnie widnieje napis Standardowy (może być też nazwa jakiegoś innego stylu, który utworzyliśmy lub zmodyfikowaliśmy), styl na:

Nagłówek 1.

Zapisujemy zmiany i zamykamy okno: praca dyplomowa.dot.

Sprawdzamy, czy dobrze utworzyliśmy nowy szablon. Jeśli tak, to po otwarciu menu → Wstaw → Nowy, powinniśmy w otwartym oknie zobaczyć ikonkę: praca dyplomowa.dot.



Klikamy OK. i możemy rozpocząć wpisywanie pracy.

I jeszcze coś, co może się przydać każdemu studentowi TUTAJ :)

Koniec Cz. 1


Autor : Alicja Kaszyńska

Jak napisać, przepisać i z sukcesem obronić pracę dyplomową?

Przedruruk za zgodą wydawnictwa ZM.

---
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dobre źródło gotowych materiałów na magisterskie prace znajdziesz na prace-magisterskie.cba.pl

Jak sformułować tytuł pracy magisterskiej?

Autorem artykułu jest mojasocjologia

Tytuł jest to pewna informacja zawarta na pierwszej stronie pracy magisterskiej, dotycząca jej zawartości. Stanowi on wizytówkę danej pracy magisterskiej i w dużej mierze decyduje, czy ktoś zechce po nią sięgnąć...
Tytuł jest to pewna informacja zawarta na pierwszej stronie pracy magisterskiej, dotycząca jej zawartości. Stanowi on wizytówkę danej pracy magisterskiej i w dużej mierze decyduje, czy ktoś zechce po nią sięgnąć. Nie muszę chyba dodawać, że w związku z powyższym tytuł musi być w najwyższym stopniu przemyślany. Nie może o wyborze tytułu decydować przypadek.

Tytuł pracy magisterskiej musi spełniać kilka mniej lub bardziej formalnych wymogów:

1. Musi precyzyjnie określać to, co znajduje się w pracy magisterskiej
Nie można dopuścić do sytuacji, gdy tytuł nie odpowiada poruszanej problematyce, gdyż od razu pojawia się zarzut, że praca jest „nie na temat". Tytuł powinien określać zakres rzeczowy (co badamy?), przestrzenny (gdzie?) i czasowy (kiedy?) naszej pracy, jednak nie jest to zbyt surowo wymagane, gdyż informacje te można również z powodzeniem zawrzeć we wstępie.

2. Musi być krótki
Oznacza to, że nie należy pisać ponad miarę, rozwodzić się nad jakimś zagadnieniem. Nawet pierwszy wymóg, czyli precyzja, nie rekompensuje nudziarstwa. Nie wspominając o tym, że za długi tytuł trudno zapamiętać. Ciekawe czy chciałbyś, żeby w momencie gdy staniesz przed komisją okazało się, że sam go nie pamiętasz?

3. Ważny jest aspekt marketingowy
Nie znajduję lepszego określenia dla tego punktu. Chodzi w nim o to, żeby tytuł pracy był ciekawy, sformułowany w taki sposób, aby zachęcić do sięgnięcia po daną pozycję. Musi zaintrygować odbiorcę. Wczuj się w sytuację sprzedawcy, który chce zareklamować swój produkt. Tytuł powinien stanowić pewnego rodzaju obietnicę, że nie pożałuje ten, kto zechce bliżej przyjrzeć się naszemu dziełu.

4. Unikaj pojęć wieloznacznych
Takie słowa jak: wolność, równość brzmią co prawda dumnie i prawdopodobne jest, że skłoniłby kogoś do zapoznania się z naszą pracą magisterską. Jednak tak naprawdę nie będzie wiadomo o czym piszemy. Samo dojście do tego, o co nam chodzi pochłonie rozdział albo i dwa, a to najlepsza droga, żeby recenzent nas nie polubił. Pozostaje jeszcze sprawa niewygodnych pytań na obronie, których z pewnością wolisz uniknąć.

5. Nie powielaj
Jeśli uważasz, że tytuł „Bezrobocie w Polsce" jest dobrym pomysłem, bo wiele napisano na ten temat, nie będziesz miał problemu z literaturą, badaniami itp. to jesteś w wielkim błędzie. A więc: „dlaczego nie"?! Otóż dlatego, że tytuł ten jest zbyt ogólny. Bogactwo materiałów Cię dosłownie i w przenośni przydusi. Myślisz, że możesz wybrać jedno, a inne rzeczy pominąć? Niby tak, ale wtedy musisz wiedzieć, dlaczego wybrałeś właśnie to, a wszystko inne pominąłeś. W ten sposób sam siebie wystawiasz na strzał. Poza tym, dochodzi jeszcze ważniejsza sprawa - na ten temat napisano już tyle, że nikt nie chce o tym czytać. Nie twierdzę, żeby nie pisać o bezrobociu, co to to nie. Posiada ono wiele interesujących aspektów, ale trzeba je wydobyć, umiejętnie sformułować tytuł, koncentrując się na wąskim wycinku rzeczywistości, którym zamierzamy się zająć.


Wszystko co zostało wyżej napisane nie stanowi sztywnych wytycznych, stosowanych przy formułowaniu tytułu pracy magisterskiej, bowiem trudno o takie niezmienne reguły. Twój promotor może zwracać uwagę na określenie zakresu w tytule lub nie. Jednak żeby praca magisterska prezentowała odpowiedni poziom, powinieneś wziąć powyższe wskazówki pod rozwagę.

---
Więcej o pisaniu pracy magisterskiej na stronie www.mojasocjologia.pl w dziale "praca magisterska".

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ciekawe materiały na magisterskie prace znajdziesz na www.prace-magisterskie.cba.pl

Rozdział metodologiczny w pracy magisterskiej

Autorem artykułu jest mojasocjologia



Każda praca badawcza powinna zawierać rozdział metodologiczny. Dowodzi on wiedzy studenta piszącego pracę, a także umożliwia dokładne określenie tego czym chcemy się zająć, jakie zjawisko przebadać, w jakim celu, z wykorzystaniem jakich narzędzi, jakie hipotezy chcemy zweryfikować...
Każda praca badawcza powinna zawierać rozdział metodologiczny. Dowodzi on wiedzy studenta piszącego pracę, a także umożliwia dokładne określenie tego czym chcemy się zająć, jakie zjawisko przebadać, w jakim celu, z wykorzystaniem jakich narzędzi, jakie hipotezy chcemy zweryfikować. Nie jest ważne czy wspominałeś o tym wcześniej, np. we wstępie. W rozdziale metodologicznym możesz to powtórzyć i dodatkowo rozbudować. Rozdział metodologiczny pisze się z punktu widzenia osoby, która już przeprowadziła badanie.


Gdzie umieścić rozdział metodologiczny

Pracę magisterską można podzielić na dwie części: część teoretyczną i część empiryczną. Niekoniecznie musi się to odbywać w sensie fizycznym, czyli w ten sposób, że napiszemy „Część I", „Część II". Wystarczy, że na przykład podzielimy pracę magisterską w ten sposób: w rozdziale I - teoria, w rozdziale II - podstawy metodologiczne, rozdział III - analiza materiału.

W pierwszej części przedstawia się teorię dotyczącą danego zjawiska, które chcemy przebadać, czyli to co napisano do tej pory na ten temat. Można również, np. odnieść się do paradygmatu, przytoczyć jakieś akty prawne (chyba, że to właśnie one stanowią przedmiot badania) itp.

Natomiast część drugą, empiryczną (badawczą) zaczynamy od rozdziału metodologicznego. Następnie, w kolejnych rozdziałach opisujemy zgromadzony materiał. Co ciekawe zgromadzony materiał można podzielić na kilka sposobów, np. pod względem problemowym, według hipotez, albo według metod, zależy to w znacznej mierze od promotora i jego wymagań.


W rozdziale metodologicznym powinny zostać określone:

1. przedmiot i cel badań,
2. problem (problemy) badawczy,
3. hipotezy, zmienne, wskaźniki,
4. metody badawcze, techniki i narzędzia badawcze,
5. organizacja, obszar badań.


1. Przedmiot i cel badań

Przedmiot badania to inaczej to, co chcemy badać. Przedmiotem badania może być, np. grupa studentów działających w kole naukowym, czy też środowisko górników, itp. Natomiast celem badawczym jest to, co mamy zamiar osiągnąć przez realizację naszych badań.

Można to ująć na przykład tak: „Przedmiotem badania jest mówiąc najogólniej środowisko pracowników administracji średniego szczebla w spółce KGHM. Celem natomiast poznanianie tego środowiska, w celu zdiagnozowania źródeł oporu wobec zmian wprowadzonych w organizacji. Badanie ma odpowiedzieć na następujące pytania:...".


2. Problem (problemy) badawczy

Problem badawczym może być praktycznie wszystko. Jest on na ogół (ale nie zawsze) sformułowany jako pytanie, odnoszące się do sedna naszej pracy magisterskiej, np. „jakie są przyczyny...?", „dlaczego miało miejsce...?", „czy zjawisko... jest powiązane z...?". Obok problemu głównego mogą zostać określone problemy szczegółowe, które stanowią jego rozwinięcie.

Dobrze jest jeśli nasz problem badawczy pokrywa się z problemem społecznym. Przez problem społeczny należy rozumieć zjawisko uznawane za niepożądane, które spotyka się z krytyczną oceną znacznej liczby ludzi, a ponadto wydaje im się ono możliwe do przezwyciężenia przez zbiorowe działanie (por. Sztumski 2005: 43).


3. Hipotezy, zmienne, wskaźniki

Hipoteza badawcza jest to propozycja odpowiedzi na zadane pytanie, wynikające z problemu badawczego, jest propozycją twierdzenia naukowego. Musi być sprawdzalna. Wyraża się ją w postaci związku pomiędzy zmienną zależną, a zmienną niezależną.

Najprostszym sposobem sformułowania hipotez jest wyprowadzenie ich z przyjętej teorii. Badanie będzie wtedy prowadziło do jej potwierdzenia, bądź falsyfikacji. Najczęściej występuje jedna hipoteza główna i wynikające z niej hipotezy szczegółowe. Jest to związane z problemem badawczym.

Hipoteza może mieć postać, np.
Jeśli zajdzie a, to zajdzie b.

W powyższym przykładzie "a" będzie zmienną niezależną, a "b" zmienną zależną (zależy od wystąpienia "a", to właśnie ją chcemy wyjaśnić).

Zmienne mogą przyjmować różne wartości, np. dla zmiennej płeć będzie to: kobieta i mężczyzna, dla zmiennej poglądy polityczne: prawicowe, lewicowe, centrowe. To właśnie te wartości tworzą wskaźniki.


4. Metody badawcze, techniki i narzędzia badawcze

Należy określić jakich metod, technik i narzędzi badawczych zamierzamy użyć. Metoda to odpowiedz na pytanie jak rozwiązać dany problem, natomiast technika to sposób zbierania danych. Narzędziami badawczymi mogą być np. kwestionariusz ankiety, dyktafon, kamera itp. Poniżej znajduje się fragment takiego podrozdziału:

„W następnej kolejności odbyła się obserwacja uczestnicząca jawna w firmie XXX. Obserwacja uczestnicząca jawna, jest to metoda zbierania danych, w której badacz staje się członkiem grupy, którą chce badać i nie ukrywa, w jakim celu przybył do grupy (por. Frankfort-Nachmias 2001: 300-303). Obserwację przeprowadzono w celu zdiagnozowania podstawowych problemów firmy, atmosfery społecznej i nastrojów w dobie zmian, jakie rozgrywają się w firmie, a jakie mogą mieć wpływ na sytuację oporu. Obserwacja trwała 5 dni i umożliwiła poznanie środowiska XXX, zarówno od strony administracyjnej, jak również pracowniczej.

Całość badania zamknął wywiad fokusowy, czyli spotkanie kilku osób w celu przeprowadzenia moderowanej dyskusji na pewien temat. Stwarza on możliwość przeprowadzenia badań w bezpośrednim kontakcie z osobami, które chcemy zrozumieć (por. Babbie 2007: 330-331). Wywiad został przeprowadzony z (...)".


5. Organizacja, obszar badań

W dobrym tonie jest napisać parę słów na temat obszaru badań, tego gdzie, kiedy i w jaki sposób zostały przeprowadzone. Należy zawrzeć informację jakiej grupy dotyczyły badania, jej składu i liczebności, w jakich warunkach badanie było prowadzone.


Każdy z wymienionych wyżej podpunktów może stanowić oddzielny podrozdział naszego rozdziału metodologicznego. Pomimo wymogu proporcjonalności rozdziałów i podrozdziałów, rozdział metodologiczny można z tego wykluczyć. Trudno jest pisać o czymś co jest celem badawczym przez np. cztery strony. W tym wypadku wystarczy nawet i pół.


Zob. podobne:
Konspekt pracy magisterskiej
Projekt badań (etapy)


BIBLIOGRAFIA

1. Babbie, E. 2007. Badania społeczne w praktyce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Churchill, G. A. 2002. Badania marketingowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Kaszyńska, A. 2008. Jak napisać, przepisać i z sukcesem obronić pracę dyplomową lub magisterską? Gliwice: Wydawnictwo Złote Myśli.
4. Sztumski, J. 2005. Wstęp do metod i technik badań społecznych. Katowice : "Śląsk" Wydawnictwo Naukowe.
5. Węglińska, M. 2005. Jak pisać pracę magisterską?. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".
6. Zenderowski, R. Technika pisania prac magisterskich. Warszawa: CeDeWu.

---
Więcej o pisaniu pracy magisterskiej na stronie www.mojasocjologia.pl w dziale "praca magisterska".

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

I jeszcze coś, co może się przydać każdemu studentowi TUTAJ :)

Tabele, rysunki, podkreślenia, wytłuszczenia i inne rzeczy w pracy magisterskiej

W jaki sposób wykonasz tabele, czego i jak użyjesz, to wszystko zależy już od Twojej koncepcji. To samo dotyczy też i wszelkiego rodzaju rysunków. Pamiętaj tylko o podstawowych rzeczach: tabela bądź rysunek musi mieć zawsze swój numer, tytuł oraz źródło:

• numer – zwłaszcza w przypadku, gdy zamierzasz zamieścić w swojej pracy więcej tabel\ rysunków, a już na pewno, kiedy zapragniesz do swojej pracy dołączyć (przed bibliografią) ich spis;
• tytuł – co przedstawia tabela\rysunek;
• źródło – skąd pochodzi rysunek\tabela (autor, pozycja etc. jak w przypisie), skąd pochodzą dane w nich zamieszczone; jeżeli sam opracowałeś rysunek\tabelę piszesz po prostu „Źródło: opracowanie własne” i już.

Podkreślenia i wytłuszczenia

Kwestia wyróżniania fragmentów tekstu wymaga właściwie tylko dwóch uwag: nie nadużywaj tego sposobu zaznaczania fragmentów czy pojedynczych wyrazów; bądź konsekwentny w zastosowaniu wyróżnika – jeżeli zdecydowałeś się zwracać uwagę czytelnika na szczególnie ważne wyrazy czy zdania poprzez ich podkreślanie, w całej pracy podkreślaj, jeżeli natomiast chcesz boldować je, to rób tylko w ten sposób (oczywiście, możesz również zapragnąć wyróżniać poszczególne fragmenty za pomocą pochylenia; czyń tak, mając jednak na uwadze, aby nie pomylić zwykłego wyróżnienia np. z cytatem). Nigdy jednak nie mieszaj tych sposobów – wygląda to nieporządnie i nieładnie. Albo podkreślaj, albo wytłuszczaj, albo pisz kursywą, nigdy wszystkim tym na raz (osobna sprawa – tytuły rozdziałów i podrozdziałów – tutaj masz wolną rękę, byleby to wyglądało ładnie i nieprzesadnie).

Numerowanie stron, "twarda spacja"

Co do sprawy numerowania stron ograniczę się tylko do stwierdzenia, że numeru nie powinno być na pierwszej stronie pracy (tej z Twoim nazwiskiem i tytułem pracy). Poza tym numeruj dowolnie, byle elegancko, skromnie (bez zbędnych ozdobników w stopce czy nagłówku) i całą pracę (nie wolno Ci zaczynać każdego następnego rozdziału od strony nr 1 – czytałeś kiedyś książkę tak ponumerowaną?) I pamiętaj później o dokładnym odzwierciedleniu kolejności stronic w spisie treści.

„Twardą spacją” natomiast nazwiemy taką spację, która nie pozwala oddzielić się od siebie wyrazom pomiędzy którymi stoi. Uzyskuje się ją w Wordzie kombinacją klawiszy Shift+Ctrl+spacja. „Twardej spacji” używa się zazwyczaj po to, aby na końcu wiersza nie pozostawiać samotnych znaków (np. i, z, w, że...) - powinny one być przeniesione do kolejnego wiersza. Jeżeli chcesz, aby Twoja praca wyglądała elegancko, w ostatecznej jej wersji możesz wprowadzić twarde spacje pomiędzy samotnymi znakami a następującymi po nich wyrazami tak aby wszystkie „i” i „że” znikły z końca wierszy.

Cytaty i przypisy w pracy magisterskiej

Opiszę teraz pozostałe, nie mniej ważne elementy pracy magisterskiej takie jak metody cytowania, ustanawianie przypisów, rysowanie tabel i wstawianie rysunków, podkreślanie fragmentów tekstu, numerowanie stron etc.

Cytaty

W gruncie rzeczy Twoja praca może się składać niemal z samych cytatów (oczywiście żartuję - nie radzę tego robić, jeżeli chcesz otrzymać dobrą ocenę), pod warunkiem jednak, że zostaną one odpowiednio zaznaczone i opisane. Pamiętaj, że jeżeli nie zaznaczysz wyraźnie, że coś cytujesz, może to zostać potraktowane jako plagiat. Przyjmuje się też (jest to raczej zwyczaj), że pojedynczy cytat nie powinien być dłuższy niż 14 wierszy. Zazwyczaj też wystarczy, jeżeli cytowany fragment jest wzięty w cudzysłów a w przypisie znajduje się nazwisko jego autora i miejsce publikacji (podobnie jak w Bibliografii - dla przypomnienia: nazwisko, imię, tytuł publikacji, miejsce i data wydania) oraz, koniecznie, strona z której cytowany fragment pochodzi. Cytujemy np. tak:

„Tu jest tekst cytowany przez Ciebie [z wtrąceniami – P.Z.], który dobrze jest też wysunąć poza normalny akapit i czasami podkreślić [podkr. P.Z.] co ważniejsze Twoim zdaniemfragmenty [zauważ, że moje wtrącenia są zwykłą czcionką – P.Z.] i z przypisem na końcu”

Ładnie też jest użyć kursywy i dodatkowo wyróżnić cytat przez wysunięcie go poza akapit oddzielając jednocześnie od swojego tekstu wersem odstępu jak na przykła0dzie powyżej, chyba, „że jest to tekst wtrącony, króciutki, nie wymagający aż takich zabiegów, tym niemniej zawsze wymagający przypisu” . Przejdźmy zatem teraz do przypisów.

Przypisy

W przypisach umieszczasz źródła cytowanych przez Ciebie fragmentów oraz danych. Tutaj też możesz pozwolić sobie na własne uwagi oraz na dodatkowe informacje nie tak bardzo istotne dla całości pracy, ale jednak uznane przez Ciebie za warte wspomnienia. W przypisach „rozszyfrowujesz” skróty, dokonujesz tłumaczeń pojęć obcojęzycznych, odsyłasz czytelnika do innych pozycji etc. Wszystko to oczywiście pod warunkiem, że nie uczyniłeś już tego wcześniej, we właściwym tekście. Przypis to taki Twój „margines” dla dodatkowych uwag.
Zasadniczo do Ciebie należy decyzja, czy mają to być przypisy końcowe, czy dotyczące poszczególnych stronic. Wydaje mi się jednak, że dla przejrzystości lepiej jest stosować przypisy dolne, a to z tego względu, że ułatwia to ich czytanie. Jakkolwiek bowiem łatwiej jest zrobić wszystkie przypisy w jednym miejscu, na samym końcu pracy, jednak nikomu nie chce się zaglądać na ten koniec, więc szczególnie jeżeli przypisy te są istotne dla treści pracy, stanowią nierozerwalną część Twej wypowiedzi, stosuj przypisy dolne. Numeracja przypisów – dowolna, możesz je zaznaczać też gwiazdkami, obyś tylko pamiętał przy wyborze sposobu wyróżnienia przypisów o konsekwencji (w całej pracy tak samo, na tych samych zasadach) i o tym, żeby Ci się one po prostu nie pomyliły.
Na koniec uwag o przypisach małe przypomnienie ze szkoły średniej:

• Ibidem (ibid., ib.) - “tamże”, piszesz, kiedy następujące po sobie przypisy odwołują się do tej samej publikacji (tylko np. z innych stron – wtedy po ibidem piszesz numer strony);
• Op.cit. – „wcześniej cytowane”, piszesz, kiedy w przypisie odwołujesz się do publikacji, na którą powoływałeś się wcześniej, ale później nastąpił przypis dotyczący czego innego; jeżeli używasz wiele „Op.cit.”`ów, możesz zaznaczać po nich nazwisko i imię autora (w razie potrzeby, stronę); jeżeli cytujesz wiele pozycji tego samego autora, oprócz jego nazwiska musisz użyć też i tytułu itd.

I jeszcze coś, co może się przydać każdemu studentowi TUTAJ :)

Zakończenie oraz bibliografia w pracy magisterskiej

Zakończenie

Jak już wspominałem przy opisywaniu wstępu, zakończenie pracy magisterskiej stanowi jej podsumowanie – znajduje się tu stwierdzenie dotyczące tezy Twojej pracy wraz z silnym jego uzasadnieniem. Piszesz tu, dlaczego udało Ci się udowodnić (obalić) zakładaną we wstępie tezę, dodawszy jednak przedtem swego rodzaju bilans pracy, wszelkie wnioski, które Ci się nasunęły w trakcie pisania. Spinasz tym sposobem całą pracę swego rodzaju „klamrą”: wstęp – rozwinięcie – zakończenie, przy czym zakończenie pokazuje Twoje konkluzje z całej pracy. Dobrze jest też tu dorzucić kilka uwag „od siebie” dotyczących np. przyszłości omawianego przez Ciebie tematu, Twojej opinii w kwestii dalszego rozwoju sytuacji, rokowań, nadziei, wątpliwości etc., które wywołują fakty opisane w pracy. Masz też tutaj (niewielkie wprawdzie, ale jednak) pole do popisania się swą erudycją, do przedstawienia przemyśleń płynących z wniosków zawartych w pracy.

Bibliografia

Ostatnim w kolejności elementem Twojej pracy jest bibliografia. Przede wszystkim zawiera ona te pozycje, z których korzystałeś przy pisaniu, ale też te, o których wiesz, że istnieją i które dotyczą tematu Twojej pracy. Oczywiście, wpisując do bibliografii materiał, o którym nie masz bladego pojęcia, możesz się narazić na (złośliwe) pytanie recenzenta, o czym też on traktuje. Dobrze jest zatem umieć powiedzieć choćby kilka słów o każdej z książek, które tu umieszczasz (coś w stylu: „interesująca, ale zbyt ogólna”, albo „za bardzo wchodząca w szczegóły w kwestii... a jednocześnie pomijająca ważniejsze wątki dotyczące...”).

Nie muszę też dodawać, że mile jest widziane zawarcie w bibliografii pozycji napisanych przez albo pod redakcją promotora\recenzenta\członka komisji (ale wtedy musisz je znać dobrze, ponieważ istnieje większe prawdopodobieństwo zapytania o nie!). Oczywiście może się też zdarzyć tak, że na temat na który piszesz żadna z wymienionych osób nic nie napisała – wtedy masz kłopot z głowy.

I wreszcie kwestie czysto techniczne: bibliografię dzielisz na następujące kategorie, wpisując do nich w ciągłej kolejności następujące pozycje (zauważ, jak ja to robię poniżej):

I Dokumenty i materiały

1. Mają się tu znaleźć wszelkie akty prawne.
2. Ustawy.
3. Opracowania rozmaitych instytucji i organizacji.
4. Inne przeróżne oficjalne opracowania i materiały.
5. Musisz przy tym pamiętać, że należy tu podać (w tej kolejności!): alfabetycznie - dokładny tytuł dokumentu, jego autora, datę wydania.

II Opracowania książkowe

6. Tutaj znajdą się książki, podręczniki itp.; małe zastrzeżenie - broń Boże nie zamieszczaj tu dzieł takich jak Encyklopedia PWN – moim zdaniem jest to co najmniej niepoważne.
7. Wpisujesz je następująco: alfabetycznie nazwisko autora, imię autora (jeżeli jest to praca zbiorowa, dodajesz w nawiasie, po nazwisku i imieniu redaktora naczelnego słowo „(red.)”, jeżeli jest dwóch – trzech autorów, możesz wypisać ich wszystkich), pełny tytuł książki, wydawnictwo, miejsce i rok wydania.

III Artykuły

8. Zamieścisz tu wszelkie pozycje z czasopism fachowych.
9. Podajesz, w kolejności alfabetycznej, nazwisko autora, imię autora (jeżeli jest ich więcej albo pod czyjąś redakcją – zaznaczasz to jak wyżej), tytuł artykułu, tytuł czasopisma, jego numer i datę wydania.

IV Periodyki – jest tu pewna zbieżność z poprzednim punktem, jeżeli masz wątpliwości co do stosowania ich obu, uzgodnij to z promotorem; możesz też połączyć te dwa rodzaje materiałów w jeden

10. Wpisujesz tu wszelkie artykuły z których skorzystałeś w pracy i które ukazały się np. w prasie.
11. Możesz też zamieścić tylko tytuły czasopism fachowych, z których korzystałeś i które zajmują się właśnie interesującą Cię dziedziną wiedzy.

V Inne źródła

12. Tu podajesz wszystko to, co nie mieści się w powyższych kategoriach.
13. Mogą to być rozmaitego rodzaju ulotki, plakaty, wszelkie inne gadżety, które wykorzystałeś w trakcie pisania pracy. Są to też materiały przygotowane przez Ciebie a niepublikowane gdzie indziej (np. wyniki przeprowadzonych przez siebie badań).
14. Jeżeli w pracy swojej opierałeś się na przeprowadzonym przez siebie wywiadzie – tutaj zamieszczasz datę jego wykonania itp. cechy charakterystyczne; musisz przy tym pamiętać, że wywiad ten wymaga autoryzacji i musisz zamieścić źródło z którego pochodzi – jeżeli znajduje się w Twoich prywatnych zbiorach, musisz to zaznaczyć i... trzymać te zbiory przez następne 20lat (ktoś może zechce zweryfikować podane przez Ciebie fakty, w których powołujesz się na czyjąś wypowiedź) - tyle bowiem Twoja praca powinna leżeć w archiwum uczelni.
15. Jeżeli opierasz się przy pisaniu pracy na materiale filmowym, dźwiękowym itp. musisz opisać, co to za materiał, skąd pochodzi, kiedy i gdzie został wyemitowany itp. Jeżeli jest to Twój materiał, wykonany przez Ciebie, napisz o tym i... zachowaj go w swoim archiwum.
16. Internet – źródła internetowe, coraz częściej używane przy pisaniu prac magisterskich, możesz zamieścić w ramach „innych materiałów”, ale też, jeżeli jest ich sporo, stworzyć dla nich osobną kategorię w bibliografii:

VI Źródła internetowe

17. Wbrew pozorom, nie jest tak łatwo powoływać się na tego typu źródła.
18. Przede wszystkim musisz podać dokładny, pełny adres strony, z której korzystałeś przy pisaniu pracy.
19. Musisz też podać datę (wystarczy miesiąc i rok), kiedy z danej witryny korzystałeś – wiesz przecież, że dane internetowe są zazwyczaj dosyć często aktualizowane i ktoś, kto zajrzy do Twojej pracy za kilka miesięcy może już nie znaleźć tych samych danych. Uważam, że najlepiej jest sprawdzić aktualność swoich danych internetowych jeszcze nawet w miesiącu obrony pracy i ewentualnie coś tam dopisać, poprawić, uaktualnić tuż przed ostatecznym jej wydrukowaniem.

Zauważyłeś zapewne, że pomimo podziału na poszczególne kategorie materiałów znajdujących się w bibliografii, jej pozycje są ponumerowane bez przerwy, w jednym ciągu. Możesz oczywiście zaczynając kolejny rodzaj materiałów zaczynać od numeru 1, ale sam przyznasz, że ładniej wygląda bibliografia licząca sobie np. 50 pozycji. Pomijając już fakt, że recenzent nie musi ich liczyć... Oczywistym też jest, że jeżeli nie używałeś materiałów z którejś z powyższych kategorii, po prostu ją pomijasz.

I jeszcze coś, co może się przydać każdemu studentowi TUTAJ :)

Rozdziały i podrozdziały w pracy magisterskiej

W gruncie rzeczy doszliśmy właśnie do najważniejszej części Twojej pracy. Rozdziały i podrozdziały, odpowiednie ich układ i opracowanie, stanowią „mięso”, wokół którego piszesz całą resztę (dlatego zazwyczaj zalecam najpierw napisać całą pracę, a na końcu, w oparciu o istniejący już tekst, wstęp i zakończenie). Każdy rozdział zaczyna się od nowej stronicy, podrozdział wystarczy że będzie oddzielony od poprzedniego jednym pustym wersem. Tytuł rozdziału i jego numer (cyfry rzymskie bądź arabskie do woli) najlepiej na środku, czytelny. Tytuł i numer podrozdziału też dobrze wyróżnić z tekstu.

Pamiętać jednak należy, że bardzo dobra praca magisterska musi mieć co najmniej trzy rozdziały. Mniejsza ich ilość, sam przyznasz, wygląda, delikatnie rzecz biorąc, dziwnie... Po drugie – każdy rozdział powinien dzielić się na co najmniej dwa podrozdziały. Oczywiście, w kwestii tych liczb zachować należy umiar – praca nie może się składać z kilkudziesięciu rozdziałów, z których jeden ma dwa podrozdziały, a inny dwadzieścia dwa. Zresztą sama już objętość pracy ograniczy nam tę ilość. Podrozdziały zaś powinny w kolejnych rozdziałach być mniej więcej w równej ilości (ale bez przesady z tą równością...).

I na koniec – niewskazanym jest dzielenie pracy na części. Niech praca składa się z obszernych rozdziałów podzielonych na kilka podrozdziałów, te zaś mogą zawierać w sobie jeszcze punkty, ale nic poza tym. Nie powinno się bowiem gmatwać zanadto szkieletu pracy – niech będzie przejrzysta a jej układ logiczny i łatwy do zrozumienia.

Poza tym tylko od Ciebie i Twego promotora zależy, co się znajdzie w poszczególnych rozdziałach i ich podrozdziałach. Pamiętaj przy tym, aby na początku każdego rozdziału napisać kilka zdań, o czym też on traktuje, swego rodzaju wstęp do poszczególnych rozdziałów. Nieładnie przecież jest od razu pod tytułem rozdziału bez żadnej uwagi zaczynać od tytułu pierwszego jego podrozdziału.

Gotowe magisterskie prace oraz przydatne materiały znajdziesz na prace-magisterskie.cba.pl

Wstęp do pracy magisterskiej

Wbrew pozorom wstęp i zakończenie pracy magisterskiej należą do jej części bodaj najtrudniejszych do napisania. Przede wszystkim – wstępy (i zakończenia) są najuważniej czytane przez recenzentów, a to z tego powodu, że znaleźć się w nich musi esencja Twej pracy, główna jej myśl, przesłanie, wnioski itd. Ale po kolei. Wstęp powinien (oczywiście dotyczy to prac humanistycznych, nie w każdej pracy np. na Politechnice czy wydziale matematycznym da się umieścić poniższe elementy) zawierać:

•sprecyzowanie, jakiego tematu dotyczy Twoja praca, czym się w niej zajmujesz; pamiętaj, aby cały czas trzymać się w ryzach – praca nie powinna zanadto odbiegać od głównego tematu!; dyscyplina, dyscyplina i jeszcze raz dyscyplina w pisaniu – Twoja praca rozrośnie się do ogromnych rozmiarów jeżeli za bardzo wdasz się w szczegóły;

•wyjaśnienie, dlaczego akurat taki a nie inny temat wybrałeś (bo na przykład na interesujący Cię temat jest mało literatury, bo kwestie, które poruszasz, stały się ostatnio niezwykle aktualne, poruszające, ważne dla społeczeństwa, dla nauki, dla kraju...);

•tezę – każda bardzo dobra praca magisterska moim zdaniem powinna stawiać tezę (tezy), których rozwinięcie\potwierdzenie\obalenie stanowi treść pracy, a którą w zakończeniu powtarzasz stwierdzając, że tezę (tezy) te potwierdziłeś\obaliłeś \częściowo potwierdziłeś (dlaczego?) swą pracą;

•określenie metody badawczej – musisz napisać we wstępie, czy posługiwałeś się analizą dokumentów, czy metodą historyczną (analizą wydarzeń z przeszłości), czy może komparatystyczną (porównanie dwóch zjawisk, organizmów, instytucji...), albo też korzystałeś z własnego kwestionariusza – ankiety (dotyczy zwłaszcza nauk społecznych) i na tej podstawie opracowywałeś dane statystyczne; przy czym powinieneś wskazać główną metodę, którą się posługujesz;

•ograniczniki – czyli stwierdzenia, które fragmenty swojej pracy świadomie zawężasz; wiesz przecież, że nie wszystkie sprawy dotyczące Twego tematu muszą się zawierać w pracy, rzeczy oczywistych nie musisz przecież opisywać dokładnie, wykraczając przy tym poza temat; jednak nie musi tego wiedzieć recenzent i do niego kierujesz słowa „wiem, że o tym i o tym można napisać więcej, ale z braku miejsca i z tego prostego powodu, że za bardzo wykracza to poza sedno i główne zagadnienia nas interesujące, ograniczam się jedynie do lekkiego zaznaczenia tego problemu, bez wdawania się w zbędne, moim zdaniem, szczegóły”;

•treść pracy – pokrótce przedstawiasz kolejne rozdziały, ich meritum, układ, także z niewielkim uzasadnieniem; możesz tu także zwrócić uwagę czytającego na co bardziej istotne fragmenty Twej pracy, na przewodnie myśli i najważniejsze sprawy;

•źródła – we wstępie powinieneś też przedstawić źródła, z jakich korzystałeś przy pisaniu pracy; nie chodzi tu oczywiście o bibliografię, ale o to, skąd wziąłeś informacje do pisania; czy głównie posługiwałeś się źródłami internetowymi, czy materiałami rządowymi (różnych instytucji i organizacji), czy korzystałeś z rozmaitych raportów i badań, oprócz tego – najważniejszych podręczników; nie musisz wymieniać wszystkiego, wystarczy, że napiszesz, które źródła były dla Ciebie najbardziej pomocne, które najmniej, a nawet możesz trochę ponarzekać, że materiałów dotyczących jakiegoś konkretnego rozwiązania brakuje (w związku z czym Ty postanowiłeś zapełnić tę luką swą pracą...);

•kilka jeszcze słów na zakończenie wstępu, dla spięcia go klamrą, aby nie urywał się w połowie akapitu; wstęp bowiem tworzy swoistą, do pewnego stopnia zamkniętą literacko całość i ładnie jest napisać zdanie – dwa „od siebie” (ale nie za bardzo osobiście!) w stylu „Mam nadzieję, że niniejsza praca przyczyni się do lepszego poznania zasad funkcjonowania...” czegośtam.

I jeszcze coś, co może się przydać każdemu studentowi TUTAJ :)

Układ pracy magisterskiej i jej zawartość

Praca magisterska składa się z:

• strony tytułowej;
• spisu treści;
• wstępu;
• rozdziałów i podrozdziałów;
• zakończenia;
• bibliografii.

Na marginesie - przy okazji wiesz już, jak zabrać się za wypunktowanie. Pamiętaj, aby w całej pracy wypunktowywać zawsze w ten sam sposób, zawsze tymi samymi „ptaszkami”, bez zbędnej pstrokacizny! I jeszcze jedno: kropa, taka jak powyżej, wśród znaków służących wypunktowaniu jest wyżej w hierarchii niż kreska (nad kropą jest litera, nad literą – liczba).

Strona tytułowa pracy magisterskiej

Jeżeli dobrnąłeś aż do tego momentu, układ strony tytułowej nie powinien Ci sprawić większych problemów. Na wszelki wypadek podaję tylko, że na pierwszej stronie Twej pracy muszą znaleźć się:

• nazwa Twej uczelni, wydział\instytut (często też nazwa pracowni) w ramach których piszesz pracę magisterską – w razie wątpliwości pytaj promotora (po to on jest, żeby odpowiadać na każde Twoje pytanie);
• Twoje imię i nazwisko oraz numer indeksu;
• tytuł pracy magisterskiej;
• pod czyim kierunkiem praca została napisana (promotor);
• miejsce i data (zazwyczaj rok i miesiąc) obrony.

Spis treści

Zaraz po stronie tytułowej umieszczasz spis treści swojej pracy. I znów – przejrzyście, z wyraźnym podziałem na rozdziały i podrozdziały (mniejszych jednostek nie musisz tu już zaznaczać) oraz, oczywiście, z podaniem strony, na której się rozpoczynają.

Kolejny wpis dotyczył będzie wstępu do pracy magisterskiej.

Rozmiar pracy magisterskiej

Ile stron ma liczyć Twoja praca? Jakie czcionki dobierać do pisania (jeżeli używasz komputera)? Jakiej szerokości marginesy ustawić itp.

Objętość pracy magisterskiej

Nie ma właściwie ściśle określonych granic dla objętości pracy magisterskiej. Jeżeli twój promotor nie ma w tym zakresie uwag, przyjmij za standard 60 – 120 stronic maszynopisu znormalizowanego. Mniej niż 60 stron praca bardzo dobra raczej nie powinna mieć (no, chyba że jesteś kolejnym Einsteinem i Twoje dzieło będzie krótkie ale genialne), a z drugiej strony przekraczanie 120 stron też nie jest pożądane – nikomu się po prostu tego nie będzie chciało czytać (a już zwłaszcza nie recenzentowi). W razie problemów pamiętaj o możliwości odpowiedniego doboru wielkości czcionek czy ustawieniach marginesu.

Czcionki, marginesy, wielkość strony w pracy magisterskiej

Milcząco zakładam, że piszesz swą pracę na komputerze. Jeżeli zlecasz przepisywanie i wydruk pracy, raczej nie powinien Cię martwić ten podrozdział (chociaż tego typu firmom wolałbym „patrzeć na ręce” i dobrze sprawdzać, czy przypadkiem nie zgubili jakiejś stronicy albo nie pomieszali kolejności).

Używaj czcionki ładnej, nie fikuśnej i nie wymyślnej. Pamiętaj, że prostota jest boginią mędrców. Standardowo dobra będzie czcionka o wielkości 12pkt (13 jeszcze dopuszczalna), najlepiej Times New Roman (chociaż ja osobiście lubię Bookman Old Style). Oczywiście, w całej pracy musi być ona ta sama, chociaż... nie zawsze będziesz używał tak samo wyglądającej czcionki.

Akapity dobrze jest wyjustować (wygląda to nieco schludniej niż wyrównanie do lewej), ale wtedy musisz pamiętać o przenoszeniu wyrazów: albo decydujesz się nie przenosić (dzielić) wyrazów w całym tekście (tak jest najwygodniej), albo, i taka jest moja propozycja, czyń to z ograniczeniem np. do dwóch – trzech kolejnych wersów. Pamiętaj – ta kwestia zależy już tylko od Twej woli i upodobań.

Marginesy i wielkość czcionki ustaw tak, aby na stronie A4 mieściło się około 1800 znaków (maszynopis standardowy), tj. 30 wierszy po 60 znaków (spacje to też znaki!). Musisz też pamiętać, aby, oprócz odpowiednich marginesów, zostawić jakiś 1cm dla introligatora na oprawę. W zwykłym Wordzie ustawienia wyglądają następująco:

Czcionka	Times New Roman
Wielkość czcionki	12pkt
Odstępy między wierszami	1,5 wiersza
Odstępy między znakami	+0,2pkt (rozstrzelone)
Marginesy (wszystkie)	2,5cm
Na oprawę	1cm

Jak widzisz, powyżej mieliśmy okazję obejrzeć tabelę - przydatne i lubiane przez recenzentów narzędzie, które Tobie posłuży do eleganckiego zaprezentowania wielu danych (np. statystycznych).

W następnym poście opiszę układ pracy magisterskiej i jej zawartość.

Jak napisać pracę magisterską - kilka uwag na dobry początek

Zmiany i nowe pomysły w pracy magisterskiej

Przede wszystkim – i będę to podkreślał jeszcze nie raz – każda poważniejsza zmiana (zarówno merytoryczna jak i techniczna) powinna być konsultowana z promotorem. Oczywiście bez przesady – jeżeli stwierdzisz, że gdzieś tam brakuje przecinka, możesz śmiało go wstawiać bez jego zgody. Natomiast kwestie takie jak układ rozdziałów i podrozdziałów czy nawet zmiana tytułów i zawartości poszczególnych rozdziałów już rozmowy z promotorem wymagają.

Estetyka

Po drugie – Twoja praca ma być... ładna. Porządnie, czysto wykonana i oprawiona, ma się po prostu dobrze czytać. Z pewnością wprawisz w lepszy humor i wydębisz lepszą ocenę od recenzenta pracą schludną, czytelną, niż zaplamioną poranną kawą w okładkach w różowe słoniki. Jeżeli w toku pisania będziesz miał jakiekolwiek wątpliwości co do technicznej strony swej pracy, a wskazówek na ten temat nie znajdziesz w niniejszym opracowaniu, zaufaj własnemu poczuciu estetyki pamiętając, że najlepsze rozwiązania są proste, najmniej skomplikowane (np. z najmniejszą ilością kolorów - dotyczy to zwłaszcza rysunków i tabel, o których dalej). Zaufaj swemu dobremu smakowi, pamiętając jednak przez cały czas, że masz do czynienia z poważną pracą naukową. Zastanów się, czy chciałbyś sam przeczytać swoją pracę w takim stanie, w jakim pragniesz, żeby ona wyglądała. No i oczywiście pamiętaj o gramatyce, ortografii i innych takich... ale to już druga para kaloszy.

Oprawa i liczba kopii

W zasadzie nie ma większej różnicy, jak Twoja praca ma być oprawiona. Jednak z własnego doświadczenia wiem, że dobrze by było, aby jednak oprawić ją w sztywne okładki. Koszt jednego egzemplarza to około 20–30zł (zależy u jakiego introligatora i czy na okładce ma się znaleźć jakiś napis – osobiście polecam „Praca magisterska” i... nic więcej). Będziesz potrzebować 3 egzemplarzy (promotor, recenzent, akta uczelni), ale od razu wydrukuj i opraw 4 sztuki – fajnie jest mieć choćby jedną kopię na półce, żeby pochwalić się rodzince albo powspominać w przyszłości w cieple domowych pieleszy początki swej kariery naukowej.

Jak napisać pracę magisterską - wstęp

Zasadniczą kwestią, którą trzeba wziąć pod uwagę przy pisaniu pracy magisterskiej jest to, aby na każdym etapie jej powstawania starać się być w ścisłym kontakcie z promotorem. Faktycznie bowiem to on decyduje o ostatecznej formie pracy, albowiem „podpisuje się” pod nią promując studenta. Oczywiście, promotor udzielający dokładnych i szczegółowych wskazówek dotyczących nie tylko merytorycznej ale i technicznej strony Twojego dzieła, jest typem idealnym. Jeżeli jednak odczuwasz niedostatek wiedzy na temat tego, jak od strony warsztatowej opracować swe magisterium, znaczy, że niestety nie masz takiego promotora i... że trafiłeś w jak najbardziej odpowiednie miejsce w sieci. Zauważ przy tym, że niniejszy tekst jest napisany i posiada cechy techniczne właściwe właśnie pracy magisterskiej – wystarczy całość jego pliku /Word/ ściągnąć stąd, aby bez problemu obejrzeć i „dotknąć” za pomocą swojego komputera wszystkich elementów, o których piszę.

Zamieszczone poniżej uwagi i wskazówki biorą się z teoretycznych, ale też i praktycznych spostrzeżeń na temat tego, jak ma wyglądać „porządna” praca magisterska. Zakładam przy tym milcząco, że materiały już masz zebrane, wiesz o czym chcesz pisać i tylko masz wątpliwości co do tego, jaką formę Twe dzieło ma przybrać. Oczywiście mam też nadzieję, że moje uwagi przyczynią się do tego, aby Twa praca była oceniona na 5. Niniejsze opracowanie pokaże Ci, jak masz się do tego zabrać od strony czysto technicznej. Pamiętaj przy tym, że żadna z zamieszczonych tutaj porad nie pomoże Ci w niczym, jeżeli Twoja praca będzie kiepska pod względem merytorycznym. Treść pracy magisterskiej to podstawa oceny – jej wygląd, układ, estetyka mogą co najwyżej bardziej przychylnie ustosunkować recenzenta do Ciebie jako autora, tak aby mógł stwierdzić, że praca jest po prostu porządnie napisana. Nic nie zastąpi rzetelnej wiedzy.

Zadbać o studenta?

Największe polskie miasta wciąż pozostają daleko w tyle (nie tylko wobec swoich odpowiedników, ale często też wobec znacznie mniejszych miast zagranicznych) jeśli chodzi o zrozumienie roli, jaką posiada odpowiednia promocja.

Oczywiście wiele się zmienia, prawie każdy ratusz postanowił w końcu zatrudnić parę osób odpowiedzialnych za PR, MR, etc., co więcej powoli posady te przestają być zajęte przez ciotki i kuzynów królika. Niemniej jednak wydaje się, że większość działań jakie prowadzą nasze miasta nakierowana jest w dwóch głównych kierunkach: turystyki oraz biznesu. Nie jest to zła strategia, i oczywiście nie wolno zaniedbać tych obszarów, jednak…

Miejscy PRowcy zbyt często zapominają o pewnej ważnej grupie docelowej. Przyszłych studentach. To oni napędzają miejską ekonomię przez dwadzieścia cztery godziny na dobę i przez siedem dni w tygodniu, to oni są najwierniejszymi konsumentami najdziwniejszych produktów. To oni robią zakupy, chodzą do kina i knajpy, odwiedzają teatry i muzea, to oni wynajmują mieszkania i kupują bilety miesięczne. I wreszcie to oni – w dużym stopniu – po skończeniu studiów zdecydują się na zostanie stałymi mieszkańcami miasta. Przynosząc wpływy z podatków, kupując wynajmowane dotąd mieszkania i zakładając firmy. Warto więc o nich dbać, bowiem jeśli pewnego dnia grupowo stwierdzą, że inne miasto potrafi stworzyć im swój bardziej studencki profil, to nie jedna polska metropolia może ujrzeć poważną dziurę w swoim budżecie. Tymczasem obecnie wydaje się, że jedynie jedno miasto w Polsce postanowiło zrealizować prawdziwą, skierowaną bezpośrednio do przyszłych studentów, akcję promocyjną. Czy to wyjście przed szereg pomoże i pozwoli zebrać śmietankę, czy może okaże się niewypałem i nie przyniesie zysku? Przekonamy się już w marcu, od marca bowiem rusza wielka promocja Lublina, jako ośrodka akademickiego. Warto sprawdzić, czy lubelscy spece rzeczywiście trafili w sedno.

Nie zapomnij sprawdzić jakie magisterskie prace dostępne są na stronie prace magisterskie pl

Studia w Wielkiej Brytanii - dlaczego warto.

Dawno już przestały być luksusem dostępnym tylko dla najzamożniejszych. Stały się spełnieniem marzeń będącym w zasięgu ręki każdego ambitnego młodego człowieka. Od zawsze były synonimem wysokiej jakości nauczania i dawały szansę na perfekcyjne opanowanie angielskiego, a co za tym idzie – na lepszy start w życiu. Studia w Anglii, bo to o nich mowa, cieszą się dziś ogromnym zainteresowaniem ze strony polskich maturzystów i studentów. To, między innymi, dzięki nim stereotyp Polaka w Anglii nie jest już ten sam, co pięć lat temu: na Wyspy coraz liczniej przybywają młodzi, rządni wiedzy ludzie, którzy szybko stają się chlubą brytyjskich uczelni. Pracowici i zdolni Polacy to doskonały materiał na studenta czy naukowca, dlatego uniwersytety starają się jak najbardziej zachęcić ich do licznego przybywania.

Jedną z najbardziej wyróżniających się spośród 117 uczelni jest the University of Nottingham. Nie bez powodu gości on studentów z około 150 krajów świata. Uczelnia oferuje nie tylko studia licencjackie (tzw. Undergraduate), kończące się uzyskaniem tytułu Bachelor, ale także studia magisterskie (Postgraduate), zakończone certyfikatem Master of Science lub Master of Arts. Ci pierwsi nadal stanowią liczniejszą grupę, ale ‘masterzy’ coraz chętniej wybierają Nottingham jako miejsce do pogłębiania wiedzy.

Nic dziwnego – tu, bowiem mieści się jedna z najlepszych w kraju szkół biznesowych. Od kilku lat rosnące zainteresowanie budzą studia ekonomiczne , a nadal niesłabnącym powodzeniem cieszą się także magisterskie studia z zarządzania czy finansów. Mocnymi stronami uniwersytetu są również dziedziny takie jak psychologia, czy filologie.

Wśród grupy ‘postgradów’ z Nottingham Business School spotkałam Paulę, która zdecydowała się na wyjazd z Polski po ukończeniu licencjatu w Warszawie na kierunku marketing i zarządzanie. ‘Wyjazd do Anglii był dla mnie niemałym wyzwaniem, ale za nic nie zmieniłabym mojej decyzji o podjęciu nauki w Nottingham’, mówi Paula. Zapytana o to, jak ocenia poziom nauki, bez wahania odpowiada: ‘brytyjskie uczelnie są nastawione na rozwój studenta oraz zachęcenie go do samodzielnej i twórczej pracy. W Nottingham spotkałam światowej kasy wykładowców, którzy rozwinęli we mnie zdolność analitycznego i krytycznego myślenia.’

Nottingham to jednak nie tylko naukowe zagłębie środkowej Anglii. To także niezwykłe miasto, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Sklepy, restauracje, bogate życie nocne oraz ceny niższe niż na południu kraju sprawiają, że Nottingham to jedno z najbardziej lubianych miast studenckich. Tym, którzy chcieliby dołączyć do grona szczęśliwców już tu będących polecam czym prędzej zamówić broszurę informacyjną i rezerwować bilety :)

Pisanie wypracowań angielskich

Nie wiesz jak napisać wypracowanie po angielsku? Zastanawiasz się od czego zacząć przygotowując się do ich pisania? Zawarte w artykule porady pomogą Ci uświadomić sobie jak bardzo różnią się od siebie poszczególne rodzaje wypracowania, w szczególności na przykładzie listów.

Nie wiesz jak napisać wypracowanie po angielsku? Zastanawiasz się od czego zacząć przygotowując się do ich pisania? Zawarte w artykule porady pomogą Ci uświadomić sobie jak bardzo różnią się od siebie poszczególne rodzaje wypracowania, w szczególności na przykładzie listów.

Przede wszystkim powinieneś zapoznać się z zasadami pisania wypracowań takich jak listy formalne i nieformalne, recenzje, artykuły, rozprawki, ogłoszenia itp. Są między nimi ogromne różnice zarówno w stosowanych stałych zwrotach, jak i w stylu, przy czym można je zauważyć np. porównując dowolny list formalny z nieformalnym.

Sam schemat listów jest niemal identyczny - w prawym górnym rogu należy podać swój adres oraz datę, należy odpowiednio zacząć, zakończyć i podpisać list. W pierwszych zdaniach podaje się powód pisania i, w przypadku odpisywania, dziękuje się za otrzymany list. Następnie należy list rozwinąć, a na samym końcu podsumować go i ewentualnie zadać dodatkowe pytania.

Co w takim razie różni list formalny od nieformalnego? W liście formalnym, w przeciwieństwie do nieformalnego, nie wolno używać form ściągniętych (np. I'll zamiast I will), phrasal verbs, idiomów czy też języka potocznego. Musi on być pisany w 100% zgodnie z książkowymi zasadami, nie ma w nim więc miejsca na luźne pogaduszki. Listy formalne to w większości listy w sprawie pracy, spraw związanych ze szkołą, uczestnictwa w konkursie lub też reklamacji. Listy nieformalne pisane są do znajomych, więc można w nich sobie pozwolić na sporo swobody w stylu i słownictwie.

Tak jak w przypadku obu rodzajów listów zauważalne są duże różnice, tak samo każdy inny rodzaj wypracowania rządzi się innymi prawami - innym stylem, słownictwem oraz układem. Jeśli więc masz za zadanie napisać nowy dla Ciebie rodzaj wypracowania, zacznij od zapoznania się z poradami na ten temat, które znajdziesz w książkach i na stronach z kursami języków obcych. Możesz także podpytać na forach językowych o ewentualne wątpliwości.

Nie zapomnij sprawdzić jakie magisterskie prace dostępne są na prace-magisterskie.cba.pl